Het doel is de weg

Maar ondertussen ben ik op weg van A naar B, maar waar is B? Uiteindelijk is het weer A.
Daarnaast is er een bijkomend doel omdat ik hoop een bedrag (6500euro) bij elkaar te fietsen voor de wijk Nagwa in Varanasi waar de riksja fietsers wonen. Lees hiervoor de eerdere verslagen.
Om bij de weg terug te keren heb je natuurlijk de dagelijkse routes, wegen, plaatsen en afstanden; dus toch zoiets als van A naar B.
Om een verslag te maken is het toch wel gemakkelijk om bij de letterlijke afgelegde weg te blijven.

Zondag 1 mei zijn wij van huis vertrokken om naar Cap Gris Nez te gaan; een stukje ten zuiden van Calais omdat daar het smalste stuk naar Engeland is en dus dat daar de Noordzee begint.
Een camping tegenover een museum over de Atlantic Wall. Na aankomst een wandeling gemaakt naar de kust en vandaar uit naar Cap Gris Nez wat iets noordelijk ligt. Onderweg naast fraaie uitzichten, bloemenpracht van Engels gras wen Koekoeksbloem en hier en daar een meidoorn volop restanten van indrukwekkende bunkers Uiteindelijk werd het een krappe 10 km; wel wat meer dan gepland en verwacht hadden. Ondertussen begon de wind flinke proporties aan te nemen.

Dag 1 Maandag 2 mei De start op de fiets. Eerst natuurlijk weer naar Cap Gris Nez met vuurtoren op een granieten ondergrond. Wat gister niet lukte was vandaag meteen raak, al een paar kilometer voor de kust zag ik Engeland oftewel de 'White Cliffs of Dover' al liggen. Aan de Franse kant kon je de Cap Blanc Nez ook zien liggen; deze is net als de overkant van kalkzandsteen.
Hierna begon het fietsen en de worsteling met de wind. Ondertussen windkracht 5 en pal tegen. Op de klimmetjes die in het eerste stuk zaten was het dan ook niet gemakkelijk, zelfs bij het afdalen moest je mee trappen.
Sangatte: van een afstand kon je het complex rond de ingang van de tunnel zien, al was dat vanaf de kant van het dorp niet zoveel. Ik herinner me dat het vanaf de snelweg kant grootser maar ook geslotener was.
Na Calais bleef het wel vlak maar de wind was volop aanwezig. Het was dan wel niet langs het strand maar wel open. Vele campings en aanverwante parken naast de nog duidelijke sporen van fortificaties in diverse vormen. Overnachtingsplaats was iets ten noorden – aan de kust – van Gravelines een oude vestingstad met de bijbehorende stadswallen.

Dag 2 Dinsdag 3 mei Vanuit Petit Fort Filippe al snel een woordenwisseling met de gendarmes. Men had alles afgezet met dranghekken maar uiteindelijk mocht ik er wel langs. Later bleek dat Sarkozy langs zou komen om de kerncentrale te bezoeken. Laat ik nou hier een opmerking over gemaakt te hebben. Zoiets van het kan me niet schelen wie er komt de president of Barack Obama maar zorg dat ik er door kan!! Hierna begon de tocht langs de industrie en haventerreinen. Ik moet zeggen het is niet fraai wat wij daar als mensen van maken maar er zijn ook stukken land - die in afwachting van nader gebruik – zich toch ontwikkelen tot natuur. De colonnes vrachtwagens en de industriecomplexen – veel petrochemie en affakkelen – hebben niet mijn voorkeur maar het is ook wel indrukwekkend. Nu ik 2 dagen verder ben heb ik nog meer van dergelijke terreinen en hoeveelheden gezien. Wij doen het zelf ter eren en glorie van de vooruitgang en de voorspoed.
Omdat ik niet alle juiste kaarten mee had genomen ging ik daar ergens verkeerd zodat ik met heel wat meer kilometers in Duinkerken kwam. Hier eerst de boulevard opgezocht maar je werd gezandstraald dus maar parallel aan de kust tussen de vakantiehuizen gefietst. Later toch een stuk over de boulevard met windkracht 6 a 7 volgens een oude Franse fietser. Naast de wind had ik soms ook nog een zandduintje te nemen. Later zou de boulevard overgaan in een fietspad in de duinen, maar hier heb ik vanaf gezien omdat er wel erg hoge zandversperringen lagen in het begin en ik het ergste vreesde voor de rest.
Bij Adinkerke werd België bereikt en vanaf hier heb ik zo goed als de kustfietsroute gevolgd. Via het Paul Delvaux museum naar Nieuwpoort. Inderdaad van de slag bij Nieuwpoort 1600 toen een leger onder leiding van Maurits de Spanjaarden versloeg. In WO 1 werd vanuit Nieuwpoort met behulp van de IJzer (het riviertje) de omgeving blank gezet in de hoop de Duitsers tegen te houden. Hier werd 4 jaar gevochten om centimeters terreinwinst ten koste van vele doden o.a. door de start van de chemische oorlogsvoering. Een ieder die hier meer van wil weten moet het opzoeken en eventueel de streek bezoeken
In de tussentijd nog wel meer oorlogssporen gezien; naast de fortificaties, bunkers, verlaten kazernes ook oorlogskerkoven met name uit WO 1.

Dag 3 Woensdag 4 mei. Van Nieuwpoort naar Cadzand. Ik zal het wat korter houden. Nog steeds de kustfietsroute met afwisselend veel boulevard (Oostende en Knokke) tussen woonwijken door, langs duinen met al of niet bebouwing aan de andere kant. Of polderwegen en ook nog een paar kilometer door de goudkust, gezien de huizen. Als je de hele kust in al zijn vormen wilt zien moet je route maar eens fietsen. Het is natuurlijk niet overal even aantrekkelijk maar dat maken we er zelf van - maar zoiets had ik al eerder geschreven.
In Oostende het nieuwe museum bezocht, gevestigd in een oud warenhuis.
Aan het strand bij het Zwin in het zuidelijkste Nederland aan de Noordzee in een strandtent schrijf ik dit.
Voor muziek liefhebbers een paar titels die in de loop van de dagen langs kwamen.
White Cliffs of Dover; De Noordzee (Boudewijn de Groot); Sangatte van Oblomov een variatie op Portland van Derrol Adams; The Low Lands of Holland; Mijn vlakke land Jacques Brel en Ik was erbij (Bram Vermeulen).
Terwijl ik dit tik komen er nog veel meer liedjes naar boven maar daar zal ik jullie niet mee lastig vallen,

Ondertussen een dikke 200 km afgelegd en tot een volgend verhaal.
Aris