Nabeschouwing

Na 3 weken is het toch wel echt tijd geworden om een soort nabeschouwing te schrijven.
De eerste week gewoon “niets “doen ; nou ja niets de tuin, de post, mail enz. Maar toch langzamerhand thuis komen. In de tweede week heb ik me vooral bezig gehouden met het voorbereiden van de ets expositie in Kasteel Tongelaar. Dit betekende persberichten maar vooral inlijsten en tot slot ophangen. De derde week – steeds meer/weer in het gewone doen - de gewone zaken weer oppakken.

In de terugblik eerst maar wat cijfers.
Vertrek uit Grave op 1 mei naar een camping in de buurt bij Cap Gris Nez; een stukje ten zuiden van Calais. Dit is het punt dat het dichtste bij Dover ligt. De camping ligt tegenover een bunkercomplex dat nu een museum is geworden en heeft o.a. een enorm kanon. Een wandeling langs de kust, met vele bunkers, naar de Cap gemaakt; eentje die eigenlijk iets te lang was.
Het fietsen rond de Noordzee begon dus op 2 mei; de laatste fietsdag was 17 augustus.
• Onderweg 108 dagen
• Afgelegd 7523 km
• Daggemiddelde 69,66 km;
• 9 rust- pech- wacht- reis dagen
• Zonder “9 rustdagen” een gemiddelde van 75,98 km
• De gemiddelde snelheid heb ik alleen per dag maar zal over de hele tocht ergens tussen de 15 en 16 km per uur zijn.
• De hoogtemeters ben ik pas later gaan bijhouden dus een totale stijging heb ik niet. Als ik optel wat ik heb bijgehouden aangevuld met mijn herinneringen van de hoogtemeters de eerste dagen kom ik op 53 km stijging. Dit is dus iets anders als het aantal kilometers dat ik moest klimmen over dijken, duinen en “bergen”.

Pech en andere ongemakken
• Lekke banden: zegge en schrijve één, van de trailer. Er was op een onverhard stuk een stukje steen tussen het profiel vastgeklemd en dit drukte later op de verharde weg uiteindelijk door de band heen. Toen ik echt door had wat er precies niet klopte was het al te laat.
• De voor derailleur. Door al het schakelen tussen vooral het kleine en midden voorblad is de kabel blijkbaar uitgerekt; dit is waarschijnlijk versterkt doordat ik soms wat laat schakelde. Gevolg was in ieder geval dat er aan het eind van mijn verblijf in Noorwegen een andere voor deailleur gemonteerd moest worden. Helaas niet de goede, wat later 3 maal een gebroken kettingen opleverde. (Osoyro bij Bergen, Melvich in het uiterste noorden van Schotland en bij de Clava Cairns bij Inverness). In Inverness werd de juiste derailleur en ketting gemonteerd zodat alles weer in orde was; dit alles in een periode van 15 dagen
• Frame trailer. In Wilhelmshaven stond een van de wielen van karretje scheef, wat verholpen werd door het wiel er opnieuw in te zetten. Een dag later bleek het probleem te zijn dat het kokertje waar de as in zat los was gekomen. Bij een metallurgisch bedrijf werd dit “gelast” Een maand later - ondertussen in Lysekill Zweden - bleek het aluminium frame bij die plek gebroken. Weer een week verder (Sanderfjord Noorwegen) nogmaals een breuk. In Kristiansand kon ik het frame vervangen door een nieuwe, nu roestvrij staal, dankzij Radical Design uit Gasselternijveen, Maaike in Nederland en Herdis en Chiel (twee vrienden) in Noorwegen
• Remmen. Onderweg heb ik 2 x maal de remblokjes voor en achter vervangen Door al het remmen zijn de velgen dermate ingesleten dat zij ook aan vervanging toe zijn.
• Valpartijen. Tijdens mijn tocht waren er heel veel valpartijen in de Tour in Frankrijk. Ik ben 2 x gevallen en dat was tijdens afdalingen in los grind, steenslag door een wegglijdend voorwiel. De schade bleef beperkt tot eenmaal wat schaafwondjes op mijn knie. Andere schaafwonden had ik aan mijn arm doordat ik op een zeer smal stukje langs een betonnen wand schuurde. Later iets dergelijks bij mijn elleboog.

Weersomstandigheden
Over de hele periode genomen niet om te klagen; natuurlijk was het niet altijd even geriefelijk maar dat kun je ook niet verwachten.
• Wind. vooral de eerste weken veel tegenwind tot windkracht 7 aan toe. Ik denk dan met name aan Frankrijk, stukken in Duitsland en Denemarken. Op andere delen was er minder wind en natuurlijk heb ik het ook in de rug gehad. (Duitsland en Schotland)
• Regen. Over de hele periode is het veel vaker droog dan nat geweest. Verschillende dagen met bijna alleen maar regen, maar als het regende meestal alleen buien. Ten zuiden van Scarborough was er zo’n bui dat ik in een dalletje met mijn voeten door de “plas” moest. Verschillende malen in de regen de tent af moeten breken. Bij het opzetten wachtte ik een droger moment af, maar éénmaal moest het in de stromende regen. Ook een keer een jeugdherberg (Tonder, Denemarken) opgezocht vanwege de regen en 2 x een “Bod” op de Shetland eilanden.
• Zon. Uit het voorgaande blijkt wel dat het niet altijd zonnig was. Meestal half tot geheel bewolkt maar toch zeker 20 dagen met alleen zon. Maar van mijn hele 65 jarige leven h=heb ik nog nooit zulke bruine benen en armen gehad!!
• Temperatuur. Het was niet altijd even warm, maar over het geheel genomen was er een goede fietstemperatuur. Enkele dagen echt koud waarin ik met een dunne collant/legging aan fietste. Wat shirt met korte/lange mouw en dik/dun zweethemd betreft was dit een mix maar het zal ongeveer half half geweest zijn.
Wel waren er soms flink koude nachten waardoor ik wat extra’s op de slaapzak moest leggen (meestal mijn regenjas).
• De nachten. In totaal 110 nachten weggeweest. Hiervan waren er 37 waarbij Maaike er was; hierin ook de 6 nachten dat Chien, onze dochter bij ons was. Dit betekent 73 nachten alleen.
De meeste nachten waren in de tent maar op de hele trip zijn er 13 nachten elders doorgebracht. Dit waren 7 nachten in een jeugdherberg (Jever, Hamburg 2x, Tonder, Varberg, Kirkwall en John O Groates), 2 nachten in een bod (Shetlands), 1 nacht hotel (Osoyro) ,2 x een soort hostel (Bergen en Orkneys) en 1 x B&B (St Andrews); dus 97 in de tent. De tent was min of meer mijn huis; de plek waarin ik mijn spullen had, sliep en beschutting had en waarin ik me ook kon terugtrekken. Eigenlijk de enige vaste plek die ik had. Als een nomade verplaats je je met alle bezittingen, inclusief huis.

Ontmoetingen
In deze lange periode heb ik natuurlijk veel mensen ontmoet; toevallige voorbijgangers maar ook fietsers. De campings waar ik veel fietsers ontmoette waren Gøteborg en Edinburgh. Een deel van de fietsers was ook met de Noordzeeroute bezig, Sommige in delen, sommigen in 1 keer. Van de eerste wil ik de groep Canadezen noemen en speciaal Chris en Bob uit Wales op hun driewielers die ik in Noorwegen diverse malen tegenkwam omdat zij met ongeveer dezelfde snelheid dezelfde kant opgingen.
Van diegene die het in een ronde deden herinner ik me bv. de Nederlandse jongen, die de ronde met de klok mee reed - waarvan ik de gps routes van Zweden kreeg op de camping in Göteborg. Verder natuurlijk Ron uit Duitsland en waarmee ik anderhalve dag samen heb op gefietst. Je kunt hem zien op een van de foto’s, namelijk die van de ferry over de Tyne bij New Castle.

Speciale ontmoetingen waren bv de Canadees (op een tandem) die op de precies dezelfde geboortedag/jaar heeft als ondergetekende. Zeer veel indruk maakte de ontmoeting in Whitby met Mark Parham. Mijn aandacht werd getrokken doordat ik een bootje zag rondvaren in een bak met water; bootjes zoals ik die ken van Varanasi, India. Uit het gesprek dat volgde bleek dat de bootjes uit Varanasi kwamen en dat hij na een jaar erin gehandeld te hebben een documentaire wil gaan maken over de “botenbouwers”. Zo blijkt het wereldje toch wel erg klein en wij (Maaike was er ondertussen ook bijgekomen) hebben hem verteld over Frans Baartmans en het Ashray Social Centre en natuurlijk over mijn gesponsorde fietstocht voor de riksja rijders via het Benaresfonds. Natuurlijk hebben we Mark getipt om als hij in Varanasi is voor de documentaire contact op te nemen met Ashray centrum en/of Frans Baartmans.

Via een lange weg ben ik toch bij een van de doelen van mijn fietstocht gekomen namelijk de kastloze riksha fietsers (fietstaxi’s) in Varanasi en het pleisteren van de huizen in hun wijk Nagwa. Zie voor verdere informatie hierover: www.benaresfonds.nl
Ik wil iedereen die mij op de een of andere manier gesponsord heeft heel, heel hartelijk danken voor de gift, of die nu groot of klein was. Het begin streven was om voor elke km 1 cent te krijgen van 100 personen dus in totaal € 6500. Nu ben ik wel 65 jaar geworden maar het zijn wel meer kilometers geworden namelijk ruim 7500. Het sponsorbedrag is hier nog bij achtergebleven - momenteel rond de € 6250,- maar er komen nog steeds bijdragen bij op de rekening. Dus als je nog iets wilt geven zijn hier de bankgegevens:
• ASNbank 707696925 tnv Aris Engel te Grave;
• BIC code: SNSBNL2A; IBAN code: NL11SNSB0707696925.

Het doel is de weg
• Een fietser die niet fietst is geen fietser
• Een pelgrim die niet gaat is geen pelgrim
• Laat onderweg maar gebeuren wat er moet gebeuren
• Laat de stilte zich op allerlei manieren manifesteren

De route ligt vast en is beschreven; en zelfs dan kun je nog afwijken. De weg echter brengt je bergen en dalen, goede en slechte dagen, goede en slechte momenten. Hier moet je mee leven en het leren waarderen; net zoals het leven in het moment.

Bijna allemaal stukjes tekst die ik al eerder schreef, maar het blijft zo en om altijd maar weer wat nieuws te verzinnen is ook niet nodig.
Tot slot moet ik zeggen dat ik in de hele periode niet tot nauwelijks iets van de wereldgebeurtenissen mee heb gekregen en dan blijkt dat het leven en de wereld gewoon door gaat en dat je heel goed zonder al die informatie kunt. Ik wist dit natuurlijk wel uit ervaring maar nu was de periode veel langer. Aan de andere kant moet ik ook zeggen dat ik dat stuk rust alweer deels achter me heb gelaten. De informatie dringt zich aan alle kanten en via alle media aan je op en het is moeilijk om daaraan te ontsnappen, als een soort verslaving.

Dus terwijl ik dit schrijf dringt zich nog een tekst aan mij op: dat ik heel wat minder informatie kan nuttigen en
• dat minder meer is.

Tot slot dank voor het volgen van mijn reis en het ga jullie allen heel goed. Aris