Van zout naar zoet water

Fietsen gaat bij mij veel sneller dan schrijven blijkt wel weer. Daar zijn allerlei verklaringen voor. Naast het fietsen – wat overdag gebeurd – zijn er nog meer dingen te doen. Er wordt gekampeerd dus camping zoeken en tent opzetten; er moet gegeten worden dus dat betekent ook koken en niet te vergeten boodschappen doen. Na douchen, eten is er de afwas en de “boekhouding”. Gegevens van die dag opschrijven als plaatsen, afstand, snelheid en dergelijke aangevuld met wat bijzonderheden van die dag. Verder is er elke dag sms contact met het thuisfront en met mijn oude telefoon gaat dat niet zo snel. Daarnaast zijn er toch regelmatig praatjes met andere campinggasten die soms een hele avond in beslag nemen. En als het even kan wil ik ook nog wel een stukje lopen. Een andere belangrijke zaak is de volgende dag doornemen voor de route en de kampeermogelijkheden met behulp van de kaart en de laptop. Als er internet is dan is er ook nog de mail, het nieuws en eens in de week skypen; eventueel ook zoeken naar campings via Google. Als er weinig kampeermogelijkheden zijn dan is het wel handig om te weten waar ze zijn en waar je naar toe moet rijden – ook qua afstand. Dit geldt trouwens ook voor het boodschappen doen; soms zijn er maar weinig mogelijkheden. Bovendien heb je ook nog te maken met het weekend en de middagpauzes – die soms heel lang kunnen zijn. Kortom naast de uren op de fiets worden er nog heel veel uren besteed die met de tocht te maken hebben. Druk als een klein baasje waardoor het schrijven er nogal eens bij inschiet.
Op het moment dat ik dit schrijf ben ik al bijna in Belgie. Maar er ligt nog een verslag van een stuk Middellandse Zee en daarna het rivierengebeuren nog te wachten. Ik stel dit deel van mijn fietstocht maar uit totdat ik thuis ben.
Als onderwerpen heb ik al wel ideeën: De Camargue; Mistral; Rhône en Saone: eind en begin; scheepvaart; fietsroutes, fietspaden en fietsborden; het plaatsje Chavanu (Fr).
Tot snel dus maar weer, gr Aris