tegenslag in Barcelona vervolg

Ik had nog een vervolg beloofd op mijn vorige verhaal. Vandaag wat meer tijd en beschikking over internet en nog net in Spanje.
Eten was een van de onderwerpen.
Ja ik eet inderdaad meer dan thuis. Al is het minder geworden dan de eerste weken. Dat heeft vast met de temperatuur te maken en de aanpassing van het lichaam aan de andere arbeid. Temperatuur speelt zeker een grote rol; of het nu 14 graden is en regent of rond de dertig of meer en zonnig. In het eerste geval heb je meer brandstof nodig om en warm en prestatie te leveren. In het tweede geval draait het veel meer om vocht om en af te koelen en prestatie te leveren. Ik heb ooit ergens gelezen in verband met de vochthuishouding dat 1% vochtverlies 10% prestatieverlies geeft. Dit geeft wel aan dat je naast eten en op tijd (de hongerklop) ook moet blijven drinken. Daarnaast moet je je zoutgehalte op peil houden; dus extra hartig eten enz. Ik heb 2 bidons bij me. Een wordt er gevuld met wat zout (zeg meer n theelepel) en met een paar theelepels suiker. Als het warm is wat meer zout en als het koud is wat meer suiker. Nu heb ik natuurlijk geen pak suiker bij me maar als ik koffiedrink (nu ook met suiker) vraag ik dubbel suiker en die zakjes gaan mooi mee voor onderweg. De andere bidon is met gewoon water.
Dan het eten. Ik begin met een stevig ontbijt - als het even kan een bord cruesli met een kwart liter vruchtenyoghurt (beiden met de extra suiker) Na een uur of 2 fietsen is het tijd voor even rust en dan is het 2x koffie met suiker en melk en wat zoetigheid; en niet te vergeten de krant. Ook al ken ik geen Spaans of Portugees de koppen snap je meestal wel en soms ook iets van het artikel. Verder de sportberichten en natuurlijk het WEERBERICHT. Een uurtje later - of zo nodig eerder (je gevoel) een paar boterhammen en dat later nogmaals. Als het even kan nuttig ik dit op een leuke plaats. Verder heb ik in mijn stuurtas altijd wel een banaan en mueslireep (dit was peperkoek maar die zijn allang op) voor de snelle hap en de snelle energie. Het avondeten is pasta of rijst, wat groente en bijna altijd wel een blikje vis. Als toetje is er dan meestal wel fruit.
Bij het boodschappen doen - wat eigenlijk elke dag wel gebeurd - wordt er dus een banaan en wat fruit gekocht. Deze zijn normaal gesproken pas voor de volgende dag: het fruit is in de winkel - ondanks zoeken - nog aan de harde kant. In de loop van de avond drink ik meestal nog wel 1 of 2 biertjes en soms wil k er toch ook nog wel wat hartigs bij.
Dus Ron net zoals die snelle jongens pasta of rijst, bananen en mueslirepen. Die hele snelle jongens hebben vloeibaar voedsel voor onderweg.
Over tegenslag gesproken. Heb ik nadat ik het stukje over eten had opgeslagen had ik nog nog 2 andere verhalen geschreven. Valt de verbinding weg en zijn de verhalen ook weg. Kan ik weer opnieuw beginnen. Voor de zekerheid dus maar in Word opgemaakt en dat later via knippen en plakken geplaatst.

Goed tegenslag dus. Nadat ik goed en wel in Barcelona nogal vermoeid in het centrum ben gekomen kon ik op zoek naar het besproken hostel. Wel hier werkte mijn “huiswerk” wel en was ik snel op de goede plaats. Inchecken en mijn spullen naar de 4e etage naar de slaapzaal (8 pers) Gelukkig kon dit met de lift maar het moest wel in 3x met tussendoor wachten. Op de kamer een uurtje gezeten wat gegeten en gedronken (brood en bidons) en toen aanstalten gemaakt om te douchen. Dus deels uitpakken en opruimen en de af te sluiten lade gebruiken. SHIT waar is mijn mapje? Alles nog een keer na lopen, kijken, zoeken, vragen enz. maar geen mapje meer. Dus ook geen paspoort en andere pasjes. Gelukkig zaten niet al mijn bankpasjes bij elkaar. Dit geeft aan dat ik toch wel vermoeid was en echt niet alert was dat dit kon geburen.
Maaike heeft die avond mijn bankpas geblokkeerd en een kopie van mijn paspoort per mail gestuurd. Ik had een kopie maar die zat in het mapje! Dom natuurlijk. Maandagmorgen de ambassade in Madrid gebeld. Heel vriendelijk maar je krijgt zoveel informatie maar gelukkig ook de website en niet te vergeten het te gebruiken e-mailadres. De rest van de dag eigenlijk alleen maar bezig geweest met dingen uitzoeken, downloaden, kopiëren, invullen. Natuurlijk eerst naar het politiebureau voor aangifte. Papieren uit laten printen en daar eventueel foto’s van maken en deze op de pc zetten. Kortom een heel gedoe en het schiet niet op en het blijft onzeker. Op dinsdag nog een serie e-mails gestuurd en op donderdagmorgen kon ik een vervangende pas op het consulaat in Barcelona afhalen. Ik reis nu dus rond met een “blauw paspoort”. Normaal is dit hooguit 2 weken geldig maar in verband met mijn fietstocht is er 2 maanden van gemaakt. Dit betekent wel dat ik begin augustus weer thuis moet zijn om het “laissez fair” weer in te leveren.

Wegwerkers
Enkele dagen voor Barcelona - maar ook erna – heb ik stoelen langs de kant van de weg zien staan. Ik reed op een grote of óp de grote weg. Een stoel met een steen erop en vaak was er een tweede en die hing dan aan de vangrails. Dit was dan bij kleine onopvallende landweggetjes (meestal ook nog zo kort dat je kon zien dat ze dood liepen). Een paar dagen later zag ik daar een vrouw opzitten en een paar kilometer verder hetzelfde verhaal. Gezien de kleding en schoeisel waren het echt geen landarbeidsters of wegwerkers die aan het uit rusten waren. Blijkbaar valt er zo toch ook wat te verdienen. Maar er komen wel allerlei vragen naar boven. Hoe gaat dat dan: je rijdt 80, 100 en dan ineens volop de rem met andere auto’s achter je en waar ‘gebeurd’ dat dan; de plaats waar ze zijn lijkt me niet zo geschikt. Hoe komen ze daar en gaan ze weer weg. Misschien ben ik wel een beetje naïef in dit soort zaken.

Barcelona
Ondanks alles heb ik ook nog een paar dagen kunnen genieten van Barcelona. De stad, de straatjes de musea en natuurlijk Gaudi. In Lissabon had ik geloof geen enkel ding gezien en/ of gedaan die je als toerist zou moeten doen. Nou in Barcelona heb ik ze geloof ik bijna allemaal gehad. De Ramblas, de oude overdekte markt, de kathedraal, de straten en stegen en de gebouwen van Gaudi. Gaudi wordt naar mijn idee nogal uitgemolken door bezoekers flinke entreeprijzen te laten betalen. Tevens zijn er meestal aardige wachttijden - tot 3, 4 uur - zodat het handig is om vooraf on-line te boeken dan weet je hoe laat je naar binnen kunt en wat het kost. Ik vond de toegangsprijzen namelijk niet gering. Uiteindelijk ben ik bij een paar dingen binnen geweest en heb van de andere gebouwen alleen de buitenkant gezien. Maar als je iets wilt zien ga dan naar de Sagrada en liefst op een zonnige dag. Het licht is zo bijzonder en bij zon is het een kleurenspel door de gebrandschilderde ruiten. Er wordt nog steeds aan gebouwd aan de hand van de schetsen en tekeningen van Gaudi zelf, natuurlijk wel aangepast en verder uitgewerkt. Men hoopt in 2026 klaar te zijn bij de 100ste sterfdag van Gaudi.
Verder zijn er enorm veel musea in de stad. Picasso is de bekendste – met veel werk uit zijn allereerste begin. Dan is er ook uitgebreid Miro te zien en was er een klein beetje Tapies om er een paar te noemen.
In de overdekte markthal had ik na een halve baaldag een “goodie”. Op weg naar een van de gebouwen van Gaudi liep ik er naar binnen om wat rond te kijken. Bij een eetgelegenheid hoorde en zag ik een etend iemand een staand persoon uitnodigen om naast hem om op de lege stoel te gaan zitten. Dit wilde hij niet omdat ze met zijn twee waren. Ik reageerde en zei als hij niet wil dan ik wel. Wat eten uitgekozen en in een leuk gesprek met de man gehad. Een Indiër, getrouwd met een Spaanse met zijn dochters – die wisselend in Delhi en Londen woont. Toen hij ging afrekenen nam hij mijn maaltijd er ook maar even bij wat toch echt niet had gehoeven. De eetgelegenheid met hooguit 16 stoelen had het razend druk en de 8 man personeel had geen moment rust. En het eten was heerlijk en ter plekke in een korte tijd klaargemaakt.
Laat ik die middag maar als het omslagpunt zien van mijn verblijf in Barcelona.