Vervolg van zout naar zoet

Zoals ik al eerder schreef vraagt het bijhouden van een soort dagboek of een doorlopend verslag veel tijd die er misschien wel is maar dat er ook nog andere zaken zijn. Ik ben nu enkele dagen thuis en het meeste van de fietstocht is opgeruimd en de post – gewoon of elektrisch – bekeken en gedeeltelijk gelezen. Maar er zijn ook nog zaken die moeten gebeuren en naar achter geschoven worden waaronder het afronden van het verslag van mijn derde lange fietstocht.

Zoals ik al schreef waren het toen ik een stukje in Frankrijk was zo goed als vlakke ritten zo vlak langs de kust met zijn stranden en binnenmeren en later verbindingskanalen. Op een van die dagen werd ik weer geconfronteerd met regen op de fiets en dat was op een enkele spetter na toch al weer even geleden. Op weg naar Sevilla was er veel regen en later heb ik in de avond/nacht een keer een storm en regenavond gehad. Nu waren het verschillende buien waarvan één er een enorme bui was waarbij de straten na afloop blank stonden wat weer gevolgen had voor de bagage in mijn trailer. Goed dat ik alles in plastic tassen had ingepakt want er stond water in mijn trailer dat oa via de onderkant door het canvas was gekomen. Deze buien waren geloof ik in heel Frankrijk ( en ook in Nederland dacht ik) waardoor oa Parijs blank kwam te staan. Later op mijn tocht had ik met het water van die dag weer mee te maken.

De Camargue is de delta van de Rhône met als grenzen de kleine en de grote rivier, waarvan wij eigenlijk alleen maar de grote kennen. Volgens de verhalen / het beeld zoutmoerassen met veel vogels en wilde paarden. Ik kan het maar voor een klein deel bevestigen. Het grootste deel van die delta wordt gebruikt voor landbouw: graan, rijst, druiven, fruit en gras. Natuurlijk is er water, riet en al of niet diepe plassen en droge stukken die wit uitgeslagen zijn van het zout. En heb ik paarden gezien maar of die wild waren betwijfel ik. Ook de flamingo's maar dat was tijdens deze trip niet de eerste keer. Een bezoek aan St Maries de la Mer heb ik overgeslagen. Dit is de plaats tussen de kleine en grote riviermonding aan de Middellandse Zee; mooi maar heel toeristisch hoorde ik later op de dag. Toen hoorde ik ook dat het mogelijk is om vandaar langs de zee naar het oosten te fietsen – al is het een onverhard pad.

Vanwege de mistral had ik dat bezoek geschrapt. Er stond al enkele dagen een stevige tot zeer stevige wind uit het noordoosten / noorden . Die morgen was het echter wel minimaal windkracht 4 en in de loop van de dag ging het nog flink wat harder waaien. Om zoveel mogelijk van die wind te profiteren heb ik het lusje naar het zuiden laten schieten. Dat wil niet zeggen dat ik geen tegenwind meer had maar in ieder geval minder en heb ik veel wind min of meer in de rug gehad. Omdat ik tegen het eind bijna van de fiets geblazen werd had ik al besloten om niet de camping op het strand op te zoeken maar iets van een pension. Dit was maar goed ook omdat de beoogde camping er niet meer was. Zonder bagage heb ik nog wel zover als mogelijk was het eind van de Rhône aan de westzijde opgezocht. De mistral bleef nog een paar dagen aanhouden en werd daarna zwakker, waardoor de tocht naar het noorden langs de Rhône langzaam aan lichter werd.

Rhône.
Aan het “eind” van de Rhône was het water zwart, hoog ( de buien van een paar dagen eerder) met schuimkoppen van de wind. Echt geen rustig kabbelende rivier op dat moment. In het kader van de beheersing zijn er dijken aangelegd en stuwen en kanalen gegraven met sluizen voor het scheepsvaart verkeer. Mijn “start” aan de westzijde was km 320, waarna dit getal terugliep tot aan Lyon; het punt waar de Saône erbij komt. Bekende plaatsen zijn Arles ( in het vorige verslag al genoemd); Avignon – bekend van de brug waarop gedanst wordt en als tijdelijke woonplaats van de paus en van het theaterfestival; De brug is enkele malen opnieuw gebouwd en al heel wat jaren is het maar een halve brug; ja dat krijg je van al dat dansen.
In Lyon heb ik een uurtje met mijn hele hebben en houwen bij de fanzone gestaan voordat de wedstrijd tegen Ierland begon. Druk, uitgelaten, gespannen en een verwachtingsvolle sfeer, maar een klein uur voordat de wedstrijd begon ben ik weer op de fiets gestapt zodat ik op de camping nog een stukje wedstrijd kon zien.
Saône
Hier begon de telling opnieuw maar nu was het oplopend hoewel het stroomopwaarts ging. Het hoogste getal dat ik gezien heb was – als ik het me goed herinner – 376 km en dat was in de buurt van Corre. De rivier ging nog wel verder maar werd allengs steeds kleiner en smaller; van beek naar slootje naar greppel tot iets wat door de begroeiing niet meer te zien is. Al had men het “officiele” beginpunt duidelijk aangegeven.
Een paar vragen aan onze watersporters waarom is de telling zowel op- als aflopend? Waarom is de bebakening aan de ene kant van de rivier groen en aan de andere kant rood; heeft dat met links en rechts te maken en wat is dan wat gezien stroomrichting en het bekende verhaal van stuur- en bakboord maar dat heeft dan weer met het schip zelf te maken.
Scheepvaart: Ondanks de kanalen en sluizen heb ik nauwelijks scheepvaart op de Rhône gezien – ik geloof pas de laatste dag. Op de Saône was dat beduidend meer; niet alleen de beroepsvaart (vracht dus) maar vooral pleziervaart. Hoe noordelijker ik kwam des te meer drijvende caravans ik zag. Net zoals bij die op wielen waren die er in allerlei soorten en maten en oud en nieuw. In de Saône zijn er ook stuwen en dus sluizen aangelegd en zelfs enkele tunnels. Hier fietste ik dan bovenop. De bekendste is St Albin en die is 750 meter maar ik was al een andere tegengekomen die is schat ik 2 x zo lang.

Fietsroutes
Al aan de Middellandse Zee was ik hier en daar een bordje tegengekomen van ViaRhona – o.a. bij en langs het Canal du Rhône a Sète – maar had er niet zo veel aandacht aan besteed. Deels omdat ik mijn eigen route zocht en bepaalde en deels omdat ik dacht dat een route was naar de Rhône. Aan het eind - voor mij het begin - kwam ik er bij de “VVV” achter dat het een lange afstandsroute is. Op sommige stukken is alles klaar met bordjes en fietspaden ( op bv de oude jaag- of onderhoudspaden) en of rustige binnenwegen langs het water; op andere plaatsen is het nog maar provisorisch of is er nog niets. Weer een stuk verder ontdekte ik dat dit ook bij de Saône was al werden daar verschillende namen – (Voie Bleu en 50) afhangende van het departement – voor gebruikt. Na Corre ging de “50” verder langs het kanaal terwijl ik het laatste stuk naar de bron van de Saône volgde.
Met name in Bourgondië “stikt” het van de korte en lange afstandsroutes die soms ook in echt lange afstandsroutes zijn opgenomen. De EuroVelo 6 ( Atlantische Oceaan – Loire naar de Zwarte Zee via oa Rijn en Donau) en verbindingen met de 50 (Charles le Téméraire – Luxemburg Lyon).
Toen ik net in Frankrijk was had ik volgens de bordjes al een klein stukje op de EV 8 gereden ( Middellandse Zee route Cadiz in Spanje – Athene Griekenland / Cyprus) maar verder is praktisch alles nog in voorlopige staat en bestaat de route eigenlijk alleen maar op papier en ik verwacht als GPS track.
Voor de liefhebber van Frankrijk die ook nog van fietsen houdt en het relatief vlak wil houden moet zich maar eens wat verder oriënteren op oa Voie Verte. Ik bedenk nu dat ik in 2013 hier ook veel gebruik van heb gemaakt met de Vélodysée route. ( ook zo goed als vlak en van Roscoff Bretagne naar Hendaye Spaanse grens)

Fietspaden
Ja die zijn er in allerlei vormen heb ik wel gemerkt. Van superglad asfalt tot onverhard met volop kuilen; alle gradaties heb ik al wel gehad. Zo was er een stuk langs de Saône waar de route voorlopig was en dus ook geen bordjes. Door de in het begin al genoemde buien was het pad veranderd in modderkuilen met heel veel muggen waarin je een cm of 10 in wegzakte. Later toen het weer open veld en droog gras was zat het nog vol met de sporen van tractorbanden en kuilen van koeienpoten. Op zo'n stuk van een paar kilometer is het meer lopen dan fietsen en proberen vooruit te komen. De nu net genoemde buien zorgden natuurlijk niet alleen daar voor wateroverlast maar ook in het stroomgebied dat voor de afvoer moest zorgen. Langs de Rhône waren dan ook diverse fietspaden vlak langs het water afgesloten en op andere kon je de modder nog zien liggen. Helaas voor mij gaven ze de blokkade vanuit het zuiden pas aan op de plek waar je niet verder kon. Vanuit het noorden was dat bij een zijweg ervoor zodat je wist hoe je verder kon. Bij mij was het dus of 8 km terug rijden of wat anders zoeken. Dit werd het laatste maar echte oplossingen waren er niet zodat ik via een geoogst graanveld en langs een “druivengaard” weer op de verharde grote weg kwam.
Fietspaden zijn er met name in en rond toeristische plaatsen waarbij er dan soms ook nog een snelheidsbordje van 10 staat. Op andere plekken is het een ramp door alle op en afritten met drempels en of plotseling ophouden zodat ik toch heel vaak op de gewone weg bleef fietsen. In Barcelona zijn er wel veel fietspaden doordat op de grote brede dubbele wegen de “middenboulevard”gedeeltelijk fietspad is. Er zijn in die stad dan ook opvallend veel fietsverhuurbedrijven.

Fietsbordjes.
Tijdens die maanden op de fiets heb ik ook heel veel verschillende fietsbordjes en of fietspadaanduidingen gezien. Ik heb het al eens genoemd. Van de klasieke bekende naar meer kunstzinnige of zelfs een waarbij ik twijfel of ze het zelfde plaatje ( mal dus) niet in verschillende plaatsen voor een ander doel gebruiken ; fiets of motor. Kijk maar naar de verschillende foto's.

En ondertussen werd het steeds meer zomer en was er volop vers fruit langs de kant van de weg te koop. Of te plukken. Zo heb ik een keer onder een kersenboom gekampeerd en een andere keer kersen langs de weg geplukt of gevallen abrikozen in een boomgaard geraapt. Zonnebloemen, koolzaad en graan dat rijpte en hier en daar al geoogst werd. Gras werd tot hooi verwerkt.Verder natuurlijk de druiven die langzaam hun eerste kleine bolletjes kregen. En heel wat wijnstreken heb ik gepasseerd maar heel weinig wijn gedronken. Als er iets was dronk ik meestal een plaatselijk biertje in verband met de hoeveelheid vocht.

Chavanu
Ook kwam ik in het gebied waar de voorvaderen van mijn lief vandaan kwamen. Zoals ik steeds heb gezegd – wat later door stamboomonderzoek bevestigd werd – een soldaat die met Napoleon naar Nederland kwam en hier lekker is gebleven en niet mee ging naar Rusland. Ik heb diverse malen een plaatsje met een naam gezien die er wel wat op lijkt; zie de foto's. De tour is nu nog bezig en onder de deelnemers is een Chavanel al maakt hij er dit jaar niet zo veel van.

Tot het volgende verhaal