Van Gaudi via Dali naar Van Gogh

In de afgelopen periode heb ik me enkele malen afgevraagd of als er een stuk tekst bij een al bestaande tekst geplaatst wordt er dan ook een berichtje naar de “abonnees” gaat. In dat geval geen enkel probleem. In het andere geval kan iedereen ook nog een heel stuk lezen over de tegenslag die ik in Barcelona had maar ook over de stad zelf en over de wegwerkers.
Men kan dan ook naar weer wat foto’s kijken die mijn lief geplaatst heeft.
Barcelona uit fietsen duurde ook lang maar was heel wat eenvoudiger dan erin. Voor het grootste deel heb ik daarna wegen vlak langs de kust kunnen volgen. Enkele fraaie stukken in mijn beleving en ogen maar ook de minder interessante boulevards gehad. Verder ook enkele delta stukken waar onder andere rijst wordt verbouwd. Hier was ook het begin van een soort fietsnetwerk en werd er ook behoorlijk veel gefietst maar dat waren als ik het redelijk inschat toch wel 80% Nederlanders die daar ergens op een camping stonden. Net als thuis dagtochtjes en boodschappen doen op de fiets.
Het laatste stuk in Spanje had weer de nodige klimkilometers voor me. Om in Cadaques - de plaats waar Dali woonde - te komen moesten er de nodige hoogtemeters overwonnen worden. De camping is vlak bij het huis waar hij woonde. s’ Avonds liep ik het plaatsje in om wat te drinken en een flard van het voetbal te zien. Dit leverde toch wel verbazing op namelijk een wedstrijd (ik dacht Italië tegen Belgie) in Spanje op een Duitse zender = dus ook Duits commentaar. Vraag die opkwam: speelt Dali nog steeds met allerlei verwarringen, raadselen en verkeerde (voetbal) benen of is dit nu Europa? Over Europa gesproken in Portugal zag ik in de winkel echte Goudse kaas gemaakt in Polen. Trouwens Goudse en andere “Hollandse” kazen zie en zag ik ook overal in Spanje en Frankrijk.

Maar goed we waren bij Dali. De volgende morgen heb ik zijn huis – nu museum – bezocht. Volgens zeggen hebben ze alles zo gelaten zoals toen hij er woonde en leefde. Als je zijn werk een beetje kent dan kun je je ook wel een beetje voorstellen hoe zijn huis eruitzag. Hoe het in de loop der jaren met steeds een nieuw stuk erbij een soort sluip en kruip door geheel geworden was. Wat wel gezegd moet worden het is een prachtige plek met zicht op zee en de baai in het Oosten en de bergen er om heen. Voor zijn werk is er in een andere plaats een museum ingericht maar dat lag door dit uitstapje niet meer op mijn route.
Na de bergrug terug met afdaling naar de noordkant was er de volgende bergrug – rand Pyreneeën -om in Frankrijk te komen. Maar al dat klimwerk was al weer snel vergeten na het hartelijke onthaal en een gezellige avond door en bij yoga vrienden op een camping.
De dagen erna waren zo goed als vlakke ritten langs voornamelijk zandstranden en de diverse inhammen baaien en binnenwateren: de etangs. (een groot strandmeer, direct gelegen aan zee maar daarvan afgesloten door een landtong. Het ontstaat gewoonlijk door aanslibbing van zeeklei maar kan ook weer uitspoelen)
Het verschil met Spanje was dat ik daar wel minimaal één karting baan per dag zag en hier minimaal wel één attractie park met veel spektakelwerk als achtbanen en ander sensatie oproepende machinerieën. De karting banen betreft heel Spanje en de sensatieparken de kuststreek van Frankrijk is tot nu toe mijn ervaring.
Bij de Rhône aangekomen veranderde mijn (noord)oostelijke fietsrichting in fietsen naar het noorden. Langs de beroemde brug van Vincent van Gogh kwam ik in Arles, waar natuurlijk het museum werd bezocht. De volgende dag was het St. Remy waar Vincent ongeveer een jaar in de inrichting verbleef. Ook hier weer was er een hartelijke ontvangst en een gezellige avond bij nu weer andere yogavrienden opeen camping.
Van de drie kunstenaars kan veel gezegd en geschreven worden (en dat is ook gedaan) maar in ieder geval is het zeker dat zij met hun eigen weg, hun genialiteit en of hun gekte een grote stempel hebben gedrukt op de kunst en op de kijk daarop.