Tegenslag in Barcelona

Eerst maar even een reactie op de vragen. Op dit moment ben ik zeker over de helft en zijn er ruim 3500 km onder de wielen door gegaan. Ja er gaat van alles door je hoofd. Soms helemaal niet en soms heel veel. De hoeveelheid en het soort gedachten hangt van allerlei omstandigheden af. Het verkeer, het geluid,wat zie je, de route, klimmen, dalen, is de route duidelijk of moet je steeds opletten / zoeken. Soms is het echt genieten en soms gaat het maar moeizaam. De omgeving is wat dit betreft ook verschillend, evenals de hoeveelheid geluid. Zo heb ik wel gemerkt dat het niet alleen aan de banden ligt maar ook aan het soort asfalt.
Maar ideaal is het eigenlijk als er alleen maar waarnemingen zijn en dat het gewoon vanzelf gaat. Terwijl je wel reageert en anticipeert op de verschillende en veranderende situaties. Denken ga dan pas doen als je bijvoorbeeld moe wordt.
Als je op een mooie weg kunt rijden en die ook nog rustig of redelijk rustig is dan zijn dat plussen. Wordt het echter druk en of moet je heel veel zoeken naar de juiste weg / juiste route dan is dat niet echt leuk. Beide ervaringen had ik op de dag dat ik naar en in Barcelona reed. Vanuit Sitges was wel de hoofdweg met redelijk wat verkeer maar aangezien de weg niet al te breed was en er veel tegenliggers waren bleef men keurig achter je. Klimmen ( 4 , 5 % ) en veel bochten met aan mijn rechterhand in de diepte de zee: gewoon genieten. Daarna 10 km op de brede vluchtstrook en niet teveel verkeer. Helaas werd deze weg daarna verboden voor fietsers maar hoe je nu verder moest was onduidelijk. De kaart en de gps gaven ook niet helemaal de laatste situatie weer zodat het vragen en op gevoel rijden werd. Soms was er een bordje maar een vervolg daarop was er niet. Uiteindelijk met behulp van vragen en soms gokken en soms goed en soms verkeerd rijden zat ik in ieder geval in de stad op de juiste weg. Wel 20 km verder in plaats van de 10 die er in het begin werd aangegeven. De drukte en een temperatuur van tegen de 30 (en in de stad is het altijd wat meer) maakte dat ik - ondanks dat het maar 54 km was - er helemaal doorheen zat.



Dit is het begin van het verhaal. Later meer met de volgende onderwerpen

eten
paspoort
wegwerkers
barcelona